Foto's

Klik hier.

Oost, west.....

Zaterdag 13 oktober 2012 zijn we goed verzorgd door Turkish airlines met een overstap in Istanbul relaxed naar Amsterdam gevlogen. Boven Istanbul vanuit het vliegtuig een prachtig uitzicht op deze enorme stad.

Op Schiphol werden we verwelkomd door Lies c.s. en niet te vergeten Boets, beter kon het echt niet.

We kijken terug op een heerlijke reis, met name de tweede week was een groot succes.

Voor herhaling vatbaar zo'n constructie?

Lycian Way - eerste etappe

Vandaag hebben we de eerste etappen van de Lycian Way gelopen, een kleintje.
Met de auto naar Kayakoy en dan te voet door de verlaten stad naar de kust naar Oludeniz, een badplaats gelegen aan een prachtige baai, de Blue Lagoon.

Het pad was steil en het landschap onherbergzaam. De route was aangegeven, maar soms moest je toch goed zoeken en vooral goed opletten.
Het ging eerste steil omhoog door de verlaten stad en later weer steil naar beneden naar het strand. Al met al een zware tocht, die we echter goed volbracht hebben.

Het bier in de strandtent was dus echt verdiend.
's Avonds was er naast ons hotel een Russisch feest en konden we tot laat in de nacht meeswingen :-)

Van hoog naar laag naar Sint

Met de auto de bergen in, naar Tlos:

Tlos ligt op 45 km afstand van Fethiye. Als een van de 6 grote steden uit het Lycische Rijk was Tlos het sportcentrum van de federatie van het Lycische Rijk. Tlos is de oudste stad in het Lycische gebied. Archeologische opgravingen hebben getoond dat het bestaat sinds het jaar 2000 v. Chr.

Het oude Lycische fort Tlos heeft prachtige graftomben waar je ook echt in kunt kijken. Hier vloog in de oudheid de mythologische held Bellaforonte met zijn gevleugelde paard Pegasus rond. 

In het overwoekerde theater, gelegen in de beschutting van de akropolis, kan men de blokken met beeldhouwwerk vinden die de maskers van acteurs voorstellen. Verderop staat het badhuis, met zijn prachtige ramen met zeven bogen die over de vallei van de Xanthos uitkijken. Een vervallen, maar nog goed herkenbaar aquaduct zorgde voor water.

We dalen  af naar de kloof van Saklikent, vlakbij het Toros gebergte tussen Fethiye en Kas. De kloof is in  de jaren 80 ontdekt is door dorpelingen. 

Saklikent Kloof “Verborgen Vallei” is steil en nauw en 18 km lang. Het is een van de langste en diepste kloven van Turkije. Het is zo diep dat de zon niet eens het water kan verwarmen, waardoor het water in de zomer nog ijskoud is. Deze kloof met lijmstenen wanden is door het verschuiven van aardplaten en erosie van water ontstaan. Je kunt er doorheen lopen en eventueel op een van de vele houten terrasjes iets drinken of eten. Er worden waterschoenen te huur aangeboden zodat je  droge voeten houdt.

Na dit avontuur rijden we verder naar beneden, naar de kust, naar het legendarische Patara, geboortestad van de Sint.

Over de herkomst van het Sinterklaasfeest bestaan verschillende theorieën. De meest gangbare is dat het feest van Sinterklaas is te herleiden van Sint Nicolaas van Patara. Nicolaas van Patara werd in het jaar 270 geboren in Patara in Lycië (een gebied in het huidige Turkije). 

Al vanaf zijn geboorte zou hij heel bijzonder zijn geweest. Zo zou hij direct na zijn geboorte rechtop in zijn badje zijn gaan staan met zijn handen gevouwen om God te danken voor zijn geboorte. Ook weigerde hij moedermelk op de vastendagen woensdag en vrijdag

Op jonge leeftijd werd hij bisschop van Myra, de toenmalige hoofdstad van Lycië. Als bisschop heeft Nicolaas veel voor de arme bevolking gedaan en vele wonderen verricht. Er doen vele verhalen de ronde over zijn leven, met name van zeelui die in nood verkeerden, hem aanriepen en door hem werden gered. Zo werd hij de beschermheilige van onder andere zeelieden.

Op 6 december 342 stierf hij en pas jaren later werd hij door de kerk heilig verklaard vanwege zijn vele goede daden. Nicolaas werd Sint Nicolaas en later door ons verbasterd tot Sinterklaas. Na zijn heiligverklaring werd zijn sterfdag 6 december voor de kerk een feestdag. De sterfdag van een heilige wordt vaak de avond ervoor gevierd, vandaar ook dat wij de avond ervoor, op 5 december, pakjesavond vieren.

Het (betaalde) strand van Patara is te bereiken via opgravingen, die we overslaan, want de woeste golven lokken . Dit valt echter tegen: er staat een zeer sterke stroming en de zeebodem zit vol grote kuilen, zodat we ons tevreden moeten stellen met een lekkere lunch in de open strandtent. 

Water op water

Vandaag hebben we een boottocht gemaakt over de Baai van Fethiye en de Egeïsche Zee.Er was een jolige groep Engelsen aan boord, getooid met tatoos, heel sportief en duidelijk aanwezig.
Na een half uur ging de muziek aan en kon de dag niet meer stuk.
Zo nu en dan ging de boot voor anker en kon er gezwommen worden. Ondanks het mindere weer ging men te water en dobberde vrolijk een half uurtje rond.
Drank was gratis en onbeperkt aanwezig en vanaf 10 uur was men aan het bier,
Maar goed  ook, want tegen 12 uur begon het enorm te regenen en te onweren en bleef je met een glaasje rood nog een beetje warm.
Tegen 16 uur legden we weer aan  en zijn redelijk koud en nat weer in het hotel lekker in bad gestapt.
Eriks verjaardag werd daarna heel gezellig besloten in een Turkse eettent aan het water en laat in de avond kwamen we helemaal warm en droog weer thuis.

 a

Lycian way en Kayakoy

Vandaag gaan we gescheiden op stap. Dick en Erik gaan naar Santos en omgeving, Hans en Marga gaan een stuk van de Lycian Way lopen. Deze trektocht loopt van  Kayaköy bij Fethiye naar  Patara.  Op veel trajecten kom je op een boer of herder na niemand tegen. Wij liepen de toegangsroute van Fethiye naar Kayakoy, een steil pad over een oude verlaten stenen weg, die redelijk gemarkeerd is. Het was erg warm en na een par uur kwamen we geheel onverwacht aan bij een restaurantje, dat dicht onder de verlaten stad Kayakoy ligt. Terug met een regionaal busje (dolmus), dat eens per uur bezoekers van de dode stad heen en weer brengt. Het zwembad was heerlijk na de klimpartij! Wie weet vind ik nog eens iemand om de http://lycianway.com/ met mij te lopen :-)

Kayakoy is een Grieks stadje ontstaan aan het begin van de 14e eeuw op het oude Karmillassos, volledig vernietigd door een aardbeving, met uitzondering van een paar huizen. Volgens een "bevolkings ruil" overeenkomst ondertekend tussen de Turkse en de Griekse overheid in 1922, moesten de Griekse bewoners van Kayakoy terug naar Griekenland en de Turkse vanuit Griekenland naar Turkije.
Treurig om aan te zien hoe de verlaten huizen erbij liggen, met de trotse Turkse vlag in top bij de vervallen kerk.

Dalyan en Kaunos

Vanaf Fethiye rijden we in een dik uur naar Dalyan om daar de opgravingen van Kaunos te bezoeken.
We steken met een roeiboot de rivier over en lopen langs sap-stalletjes de 3 km lange en warme weg naar de hoger gelegen opgravingen van Kaunos.

Kaunos was een stad op de grens van Karië en Lycië, een paar km ten westen van het hedendaagse Dalyan 

De rivier  was de grens tussen de rijken Karië en Lycië. Aanvankelijk was Kaunos een aparte stadstaat; later maakte het deel uit van Karië en nog later van Lycië. Kaunos was een belangrijke zeehaven, waarvan de geschiedenis vermoedelijk teruggaat tot de 10e eeuw voor Christus. De stad had twee havens, de zuidelijke haven ten zuidoosten van de kleine burcht en de binnenhaven in het noordwesten ervan. De zuidelijke haven was vanaf de stichting van de stad tot grofweg het einde van het Hellenistische tijdvak in gebruik, waarna deze ontoegankelijk werd door uitdroging. De binnen- of handelshaven was af te sluiten met kettingen. Deze haven is tot in de nadagen van Kaunos in gebruik gebleven, maar door de verzanding van de delta en de havens had Kaunos haar belangrijke functie als handelshaven toen al lang verloren. Na de inname van Karië door Turkse stammen en een ernstige malaria-epidemie in de 15e eeuw na Chr. werd Kaunos geheel verlaten. Het grote hoefijzervormige amfitheater heeft en mooi uitzicht op  de zee in verte:

Op de weg terug zien we nog huizen in de bergwand en nemen we een heerlijke pannenkoek met kaas en granaatappelsap bij de toko van onze roeidames (moeder en dochter), die hier goede zaken doen. 

\